بیماری که خطر مبتلا شدن به آلزایمر، پارکینسون و سکته مغزی را زیاد می کند

به گزارش آنی غذا خراسان رضوی با نگاهی به میلیونها پرونده سلامت دانمارک در سالهای ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ محققان نرخ بالاتری از چندین بیماری تخریب کننده عصبی را در بیماران مبتلا به عفونت کووید-۱۹ مشاهده نمودند.
به نقل از نیوز، نتایج تحقیقات جدید عرضه شده در کنگره آکادمی نورولوژی اروپا در وین، افزایش ریسک مبتلا شدن به چندین اختلال عصبی را در بیماران بعد از یک دوره کووید-۱۹ نشان داد همینطور نتایج بیان کرد که خطر مبتلا شدن به آلزایمر، پارکینسون و سکته مغزی در افراد مبتلا به کووید مثبت در مقایسه با افراد غیر آلوده افزایش پیدا کرده است.
پردیس ظریف کار، سرپرست گروه تحقیق جدید از بیمارستان دانشگاه کپنهاگ اظهار داشت: «بیش از دو سال بعد از شروع همه گیری کووید-۱۹، هنوز ماهیت دقیق و تکامل تاثیرات کووید-۱۹ بر اختلالات عصبی مشخص نشده است هرچند نتایج مطالعات قبلی ارتباط این بیماری را با سندرم های عصبی نشان داد اما تابحال معلوم نیست که آیا کووید-۱۹ بر بروز بیماری های عصبی خاص هم تأثیر می گذارد و آیا با سایر عفونت های تنفسی متفاوت است یا خیر».
محققان سوابق سلامت الکترونیکی حدودا نیمی از کل جمعیت دانمارک را در سالهای ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ تحلیل و بررسی کردند. در طول دوره مطالعه، مشخص شد کسانی که آزمایش کووید مثبت داشتند، ۳.۵ برابر بیشتر احتمال دارد به بیماری آلزایمر و ۲.۶ برابر بیشتر به بیماری پارکینسون مبتلا شوند همینطور ۴.۸ برابر بیشتر خونریزی در مغز و ۲.۷ برابر بیشتر سکته مغزی ایسکمیک در آنان مشاهده شود.
ظریف کار تصریح کرد: افزایش ریسک مبتلا شدن به این بیماری های عصبی به دنبال کووید-۱۹، منعکس کننده مواردی است که قبلا به دنبال موارد آنفلوآنزا یا ذات الریه باکتریایی گزارش شده بود. با این وجود، با عنایت به شیوع گسترده عفونت های کووید، احیانا نرخ پایه این بیماری های عصبی در سرتاسر جهان در سالهای آینده افزایش خواهد یافت.
وی ادامه داد: ما از افزایش ریسک مبتلا شدن به اختلالات عصبی و عروقی مغز در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ مثبت در مقایسه با بیماران کووید منفی حمایت کردیم که باید در آینده نزدیک توسط مطالعات ثبتی بزرگ تایید یا رد شود.

برای چندین دهه، محققان ارتباط بین برخی عفونت های ویروسی و بیماری های عصبی را مشاهده کرده اند. شاید شناخته شده ترین افزایش نرخ بیماری پارکینسون بعد از همه گیری آنفلوآنزای اسپانیایی در اوایل قرن بیستم باشد.
از زمان آغاز همه گیری در سال ۲۰۲۰، محققان در مورد افزایش احتمالی در شرایطی مانند پارکینسون اخطار داده اند و این داده های جدید سیگنال های اولیه ای را عرضه می دهند که امکان دارد این پیشبینی ها به حقیقت تبدیل شوند. سایر مطالعات جدیدتر آغاز به کاوش در مورد مکانیسم هایی کرده اند که می توانند در افزایش ریسک مبتلا شدن به بیماری های عصبی بعد از کووید نقش داشته باشند.
سال ها، برجسته ترین فرضیه برای توضیح ارتباط بین عفونت های ویروسی و تخریب عصبی این بود که التهاب ناشی از عفونت امکان دارد سبب شروع یا تسریع توسعه بیماری های عصبی شود. یک مقاله مروری که در سال ۲۰۱۲ انتشار یافت، نشان داد که عفونت های ویروسی مکرر امکان دارد با فعال کردن موارد زیادی از رویدادها مطابق با آنچه در مراحل اولیه تخریب عصبی دیده می شود، خطر مبتلا شدن به بیماری های عصبی را بالا برند.
نتایج برخی از مطالعات اخیر هم نشان داده اند که التهاب مغز یکی از خصوصیت های بعضی از عفونت های کووید است اما هنوز معلوم نیست که ویروس چگونه امکان دارد سبب این التهاب عصبی شود یا این که آیا این پاسخ خودایمنی سبب ایجاد مشکلات طولانی مدت می شود یا خیر.
سارا ایمرسیو از پژوهشگاه آلزایمر انگلستان درباره یافته های جدید کووید اظهار نمود: مهم می باشد به خاطر داشته باشیم که بیماری های عصبی ناشی از زوال عقل توسط مجموعه ای از عوامل، از استعداد ژنتیکی گرفته تا سن و محیط ایجاد می شوند ازاین رو کووید-۱۹ به صورت بالقوه تنها نقش کوچکی در خطر کلی مبتلا شدن به این بیماری ها ایفا می کند.
ایمرسیو همینطور به برخی از عوامل دیگر اشاره نمود که می تواند توضیح دهد، چرا میزان بیماری های عصبی در افراد مبتلا به کووید-۱۹ بیشتر است. مطمئنا برای دانستن تأثیر بلندمدت کووید بر برخی بیماری های مغزی که امکان دارد چندین دهه زمان ببرد تا ایجاد شوند، خیلی زود است.
ایمرسیو اضافه کرد: «بیماری هایی مانند آلزایمر طی سال ها در مغز ایجاد می شوند و کووید-۱۹ تنها از اوایل سال ۲۰۲۰ در اروپا وجود داشته و امکان دارد افرادی که در مراحل اولیه آلزایمر هستند بیشتر مستعد مبتلا شدن به بیماری هایی مانند کووید باشند. در حالیکه اعلام این یافته ها به صورت بالقوه نگران کننده است، پیش از این که بتوانیم نتیجه گیری واقعی از این تحقیق بگیریم، باید نتایج این تحقیق بررسی شود.»
نتایج این تحقیق در نشریه Frontiers in Neurology انتشار یافته است.

منبع: