تصادفات، مهم ترین عامل آسیبهای نخاعی

به گزارش آنی غذا، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد اظهار داشت: صدمه طناب نخاع به شرایطی اطلاق میشود که نخاع به علت ضربات مکانیکی مانند سوانح رانندگی، سقوط از ارتفاع، فعالیتهای ورزشی، تفریحی گرفتار صدمه شود.
به گزارش آنی غذا به نقل از ایسنا، دکتر افسانه زینل زاده درمورد افزایش نرخ مبتلا شدن به صدمه نخاعی و اهمیت توانبخشی در درمان آن، اظهار داشت: نرخ مبتلا شدن به صدمه نخاع در جهان ۸۳ نفر به ازای هر یک میلیون نفر در سال است که در مردان ۵ برابر بیشتر از زنان اتفاق می افتد.
وی با اعلان اینکه صدمه نخاع سالانه ۲۵۰۰ الی ۳۰۰۰ نفر در ایران را درگیر می کند که این مسئله کیفیت زندگی فرد را از لحاظ جسمی، روحی و اجتماعی متأثر می سازد، اشاره کرد: صدمه نخاعی بسته به این که کامل یا ناکامل باشند و این که در چه سطحی از ناحیه مهره های گردن تا کمر اتفاق بیفتد، منجر به اختلال در عملکرد سیستم اعصاب خودمختار، بی حسی و فلج شدن عضلات اندام های فوقانی و تحتانی می شود. همینطور در خیلی از موارد عملکرد سیستم های قلبی-عروقی، تنفسی، بلع هم تحت تاثیر قرار می گیرد و افراد از عفونت های ادراری مکرر و زخم بستر هم رنج می برند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد اشاره کرد: بر مبنای آمار سازمان بهداشت جهانی حوادث رانندگی و سقوط از ارتفاع همچون شایع ترین عللی هستند که منجر به صدمه ستون مهره ها می شوند.
وی اظهار داشت: هم اکنون هیچ درمان استاندارد جراحی یا دارویی برای برگشت کامل صدمه نخاعی وجود ندارد، ازاین رو رانندگی کم خطر و رعایت قوانین راهنمائی و رانندگی و انجام اصول ایمنی در کارهای کاری و تفریحی می تواند تا حد بسیار زیادی احتمال بروز صدمه های نخاعی را کمتر کند. اما در صورت بروز صدمه نخاعی با عرضه خدمات توانبخشی توسط متخصصین مربوطه میتوان عوارض ناشی از صدمه های نخاعی را تا حد زیادی کم کرد.
دکتر زینل زاده بیان کرد: به صورت معمول فرد ۴ تا ۶ ماه بعد از مبتلا شدن به صدمه نخاع که فاز حاد را پشت سر گذاشت از بیمارستان ترخیص شده و وارد فاز مزمن می شود. در این مرحله، فرد در اوج شروع عوارض ثانویه و در نیمه راه توانبخشی قرار دارد. زندگی پس از صدمه نخاع بسیار چالش برانگیز و پیچیده است و نیازمند حمایت و تلاش قابل توجه از جانب جامعه توانبخشی دارد تا اطمینان حاصل شود که فرد علیرغم مشکلات موجود، می تواند به نتایج مثبت در زندگی و استقلال عملکرد برسد.
وی ادامه داد: تحقیقات نشان می دهد که انجام تمرین و فعالیت فیزیکی، پتانسیل فرد را درفعالیت های روزمره و مشارکت اجتماعی می افزاید. به صورت کلی آموزش چگونگی مواجه با صدمه نخاعی، کلید درمان خواهد بود. یک درمانگر می تواند با آموزش نحوه صحیح مواجه با امور روزمره فرد را از لحاظ جسمی به مدت طولانی تری فعال نگه دارد.
وی اشاره کرد: درمان های فیزیوتراپی مرسوم که در افراد دچار صدمه نخاعی مورد استفاده قرار می گیرد شامل استفاده از تحریکات الکتریکی، تمرین درمانی، تمرینات تعادلی، استفاده از دستگاه های هوشمند تعلیق وزن دینامیک، سیستم های رباتیک و توانبخشی ازراه دور است.