خطرات داروهای خواب آور

مصرف قرص های خواب آور می تواند کشنده باشد و نتایج یک پژوهش در سال ۲۰۱۰ نشان داده است که بیش از نیم میلیون مورد فوت در ایالات متحده به سبب استفاده از داروهای خواب آور موسوم به آرام بخش- خواب آور، بوده است.
به گزارش آنی غذا به نقل از ایسنا، در این مطالعه مشخص شد افرادی که داروهای خواب آوری چون “زولپیدم” و “تمازپام” مصرف می کنند در مقایسه با افرادی که از چنین داروهایی استفاده نمی کنند، چهار برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از حوادث و بیماریهای ناشی از این داروها بوده اند. حتی افرادی که کمتر از دو قرص خواب آور در ماه مصرف کرده بودند، سه برابر بیشتر از اشخاص دیگر با خطر مرگ زودرس روبرو بوده اند.
اگر از داروهای خواب آور با تجویز پزشک یا بدون نسخه استفاده می کنید یا به فکر استفاده از آنها هستید، قبل از انجام این کار لازم است از نکات و احتیاط هایی در این زمینه اطلاع داشته باشید؟
دکتر “جینگ وانگ”، استادیار مراقبت های ویژه و پزشکی خواب در نیویورک در مصاحبه با شبکه خبری “سی ان ان” به پرسشهایی در این رابطه پاسخ داده است.
* وقتی بیمار با علایم بی خوابی یا یک اختلال دیگر خواب به پزشک مراجعه می کند و برای رفع اشکال خواب کمک لازم دارد، آیا برای تسکین فوری قرص خواب تجویز می شود؟
نه اساسا. واقعا تلاش می نماییم که این کار را نکنیم. وقتی بیمار با مشکل بی خوابی مراجعه می کند سابقه پزشکی و الگوی خواب او مورد بررسی قرار می گیرد. بسیار مهمست که فرد اطلاعات شخصی خودرا به اشتراک بگذارد تا بتوانیم منشاء بی خوابی را شناسایی نماییم. آیا مشکل رفتاری است یا از بیماری ناشی می شود؟
از آنها می پرسم: برنامه روزانه شما چطور است؟ عصرها چه فعالیتی دارید؟ تا فشارهای جسمی و روحی آنها مشخص شود. آیا شخص همیشه در محل کار و خانه درحال کار کردن با تجهیزات الکترونیکی است؟
ویتامین هایی که کمبودشان عامل بی خوابی استچند سفارش برای داشتن خواب شبانه بهترسپس در مورد نحوه آماده شدن بیمار برای خواب صحبت می کنیم: آیا زمان خواب منظمی دارید؟. اغلب، بی خوابی با کارهایی که ما در واکنش به ناتوانی در خوابیدن انجام می دهیم، ادامه می یابد. افراد به روشهایی رو می آورند که ممکنست مفید نباشد بطور مثال با گوشی خودرا سرگرم می کنند یا به ایمیل ها و پیام های کاری خود پاسخ می دهند یا در حالی برای خواب اقدام می کنند که تلویزیون روشن است. هر دوی اینها فرد را در معرض نور آبی قرار می دهد و سیگنالی را به مغز می فرستد تا بیدار بماند.
* چه زمانی ممکنست مصرف داروی خواب آور سفارش شود؟
اولین رویکرد ما این است که بیماران را با روشی از رفتار درمانی شناختی به نام CBTI آشنا نماییم که مخصوص بی خوابی است. در این روش به بیماران در مورد رفتارهای خواب سالم، مانند برنامه منظم خواب و بیداری، دور نگه داشتن تجهیزات الکترونیکی و نورهای آبی از اتاق خواب، انجام کارهای آرامش بخش پیش از خواب و غیره آموزش داده می شود. همه چیز در مورد ارتباطی است که مغز ما با محیط خواب به وجود می آورد و این که چگونه رفتارها یا کارهای ما بر آن تاثیر می گذارد.
اگر بیماری باشد که به وضوح با بی خوابی حاد دست و پنجه نرم می کند و یک عامل قابل شناسایی یا تغییر در زندگی او وجود دارد، ممکنست در مورد مصرف کوتاه مدت داروهای خواب آور برای چند هفته یا یک ماه یا بیشتر و با معاینات منظم تصمیم گیری شود. ما انتظارات روشنی در مورد استفاده موقت و کوتاه مدت از این داروها داریم برای اینکه نمی خواهیم فقط یک داروی خواب آور تجویز نماییم بلکه در حقیقت می خواهیم با رفع عاملی که موجب بی خوابی می شود، به روشی سالم تر، مشکل را ریشه یابی نماییم.
* چرا استفاده طولانی مدت از داروهای خواب آور سفارش نمی شود؟
این بستگی دارد برای اینکه بدن افراد واکنش های متفاوتی دارد و ممکنست به طرق مختلف، عکس العمل خودرا نشان دهد. تعدادی از این داروها می توانند اعتیادآور باشند، بدین سبب فرد احساس می کند که بدون مصرف آنها نمی تواند بخوابد. همین طور اگر با مواد الکلی یا داروهای مسکن خاص ترکیب شوند، می توانند خطرناک باشند. تعدادی از آنها موجب خواب آلودگی در طول روز شده و می توانند در رانندگی و سایر کارهای حرکتی اختلال ایجاد کنند.
* مصرف بدون نسخه داروهای خواب آور مشکلی دارد؟
هر دارویی یک شمشیر دولبه است: اثربخشی های خودرا دارد اما همیشه ممکنست با عوارض جانبی همراه باشد. یکی از سفارش های گفته شده به بیماران این است که اهتمام کنند از مصرف داروهای خواب بدون نسخه اجتناب کنند. این داروها می توانند عوارض جانبی پیش بینی نشده ای مانند بیش فعالی بجای خواب آلودگی داشته باشند.